 Wysłany: Nie 23:18, 22 Mar 2009 Temat postu: Płyta tygodnia: Indios Bravos - Indios Bravos |
|
| 13 w piątek o 13.13 zespół Indios Bravos wydał swoją kolejną studyjną płytę o tytule Indios Bravos. Z premedytacją unikam stwierdzenia który to album, gdyż sam Piotr Banach tego nie wie. Daje temu zresztą wyraz w krótkim tekście jaki został zamieszczony w książeczce z tekstami. Poza wątpliwościami co do numeru płyty, Piotr Banach wyjaśnia również w którą stronę wyewoluowało Indios Bravos. "...forma swoista, trudna do jednoznacznego sklasyfikowania, bo jest tu i pulsacja reggae i rockowa ekspresja, jest trochę bluesowej melancholii i jazzowej improwizacji, są poetyckie teksty i jest czasem kojący, a czasem zadziorny śpiew gutka, są też gitarowe riffy i psychodeliczne partie klawiszy". Gutek o płycie nie mówi nic, zresztą jego wkład (popierając się oczywiście tylko oficjalnymi informacjami!) jest znacznie mniejszy niż przy pozostałych krążkach. Z reguły był autorem większości tekstów, na Indios Bravos tę działkę w całości zdominował Banach. Nie usłyszymy zatem żadnego utworu w obcym języku. Ale to absolutnie nie przeszkadza w odbiorze płyty. Jest ona jak na Indios Bravos przystało płytą krótką (10 utworów, razem trwają nieco ponad 45minut), łatwo przyswajalną, aczkolwiek nie jest banalna. O nie! Tego na pewno o niej powiedzieć nie można, takie utwory jak "a kiedy dnia pewnego" czy "wyjątkowo ważna" na długo skłaniają do myślenia. Właściwie nie ma piosenek obok których można przejść obojętnie, nawet "stary pan czas", jedyny utwór utrzymany w szybkim tempie, mimo wesołej konwencji zawiera coraz częściej spotykanego w polskiej fonografii tekstu o niczym.
Indios Bravos - Indios Bravos to płyta nietypowa, nie można jednoznacznie przypisać jej do reggae, ale zwolennikom tego gatunku się spodoba. Niektórzy porównują brzmienie jakie możemy na niej usłyszeć do legendarnego Dżemu. Ja podobieństw w dźwiękach nie widzę, jednak pokazuje ona, że Indios Bravos są na jak najlepszej drodze by podobnie jak wspomniany zespół przejść do legendy polskiej muzyki. Gorąco polecam Piotr Kalsztyn |
|
